Çok üzüldüm çok...

Bir gece önce Norveç tebası mensubu bir melunun, Fenerbahçe’yi katletmesine şahit olmak zorunda kalınca çok üzüldüm çok. Gel de kahretme. Bir değil, iki değil, tam üç penaltıyı görmezden gelen hain Viking; Kanarya’nın futbol resitali sahneleyip, şakıdığı geceyi, pespaye düdüğüyle adeta cenaze merasimine çevirdi. Yazık değil mi? Fenerbahçe’nin Avrupa’da başına gelen ‘hafifmeşrep bir yabancının’ zirve yoluna attığı molotof kokteyli değilse nedir? Yazık değil mi onca dövize, bunca emeğe. Bir daha hiç kimse yabancı düdüklere methiye düzmesin, kasideler döşenmesin! Hele hele sen Acun Ilıcalı. Gördün ne etti, sizi ve ümitlerinizi, hayallerinizi değil mi? Fenerbahçe’nin başına gelen acı vaka Galatasaraylılar’ın da canını sıkmış olmalı. Olmalı ki başta hiç keyifleri yoktu. Hata üzerine hata! Yunus kayıp, derman problemi sırıtmadı, kahkaha attı! Asisti de kurtaramadı! Frankowski’nin Frank’ı gitmiş yerine Euro + owski gelmiş. Barış mı? Harbiden kendine gelmiş. Osimhen zaten hep kendinde olan asil örnek. Dün gece istese 4 golü de kendi atardı. Morata’ya penaltıda güzellik yaptı.

Gerekeni yapacaktır

Fenerbahçeli Emre Belözoğlu Antalyaspor ile gönül bahçesine bir güzellik yapmak, müthiş üzüntü ve kederi kısmen tedavi etmek isterdi. İsterdi de olmadı! Zirveleri yaşamı boyunca sadece Galatasaray kulübünde ve camiasında yakalayan Belözoğlu, terk ettikten sonra, bir daha o mutlulukları asla tadamadı. İnsanoğlu kaderini kendi çizer de, farkında olmaz. Fark ettiği zaman da, artık dönüşü olmaz! Okan Buruk’un neyin olmadığını herkesten iyi gördüğünü biliyorum! Gereken önlemleri alacağını da. Yaptın yine yaparsın eminim. Mertens ne kadar güzel bir renksin sen, aslan Ciro’muzun aslan babası. Aydınlık Işıl Işıl bir geceydi, yolunuz da aydınlık olsun: Galatasaray 4 - Antalyaspor 0.