İki dakikalık şov!

Tek kelime konuşmadan, bütün Dünya’yı güldüren bir adamın öyküsüdür bu... Charlie Chaplin’in...

Sinema tarihinin en ünlü komedyeni, kendisiyle yapılan bir röportajda, konu aile, anne-baba ve manevi değerlere geldiğinde, şu hatırasını paylaşır gazeteciyle...

“Tahmin edersiniz ki, ben de bir zamanlar küçüktüm! Ve tüm küçük çocuklar gibi ‘sirk’e gitmeye bayılırdım. Bir gün babamla birlikte bilet kuyruğuna girdik. Kuyruk o kadar uzundu ki, sıra bize gelecek mi diye endişe ediyordum. Tam önümüzde anne-baba ve 6 çocuktan oluşan kalabalık bir aile vardı. Kılık kıyafetlerine bakıldığında, varlıklı bir aile olmadıkları çok belliydi. Elbiseleri hayli eskiydi. Ancak temizdi. 6 çocuk da biraz sonra ‘sirk’e girecek olmanın verdiği mutlulukla sürekli gülüyordu. Kuyruk azaldı, azaldı ve en sonunda, tam da bizim önümüzdeki aileye geldi sıra... Babaları, gişe memuruna bilet fiyatını sordu. Fiyatları öğrendiğinde ise kekelemeye başladı... Arkasını döndü, eşinin kulağına fısıltıyla bir şeyler söyledi. Babanın mahcubiyeti, yüzünden kolayca okunuyordu. Onun bu halini, benim gibi babam da görmüştü. Babam ani bir refleksle cebinden 20 Dolar çıkardı ve yere attı. Sonra da eğilip yerden aldı ve öndeki adamın omuzuna dokunarak seslendi; ‘Paranız düştü beyefendi...’ Adam, babama baktı ve gözleri dolarak ‘Teşekkür ederim efendim’ dedi. O aile içeri girdikten sonra biz kuyruktan çıktık. Çünkü babamın cebinde, o adama verdiği 20 Dolar’dan başka para yoktu. O iki dakika, benim hayatımda izlediğim en büyük ve en güzel şovdu. O günden beri babamla gurur duyarım.”

Fenerbahçeliler sezonun kalan kısmında; tıpkı Charlie Chaplin gibi gurur duyacakları bir babayiğit arıyorlar sahada. Onlara, hayatlarındaki en güzel birkaç dakikalık şovu izletecek olan babayiğitleri...

Kişisel fikrim o ki; o babayiğitlerden ikisi, sezonun ilk yarısında biletleri ellerinden alındığı için bu gösterinin dışında bırakılan isimlerdi.