Yumurta-kapı sendromu

Sonda söyleyeceğimi başta söyleyeyim, Stefan Kuntz’un tüm oyuncu değişikliği tercihleri hatalıydı. Yine de ilk yarıda kaçırdığımız önemli gol fırsatlarını değerlendirebilmiş olsaydık belki de maç bu noktaya hiç gelmeden 2024 yazında Almanya’da yer alacak olmanın hayaliyle başımızı yastığa koyup mutlu ve huzurlu bir uyku çekecektik.

Belli belirsiz bir saha yerleşimi olan Ermenistan’a karşı takımımız orta alanda kümelenince skor üretme işi de sıkıntıya girdi. Takımı ön bölgeye taşıyan Enes Ünal’ın yokluğunda kadrodaki tek pivot santrforumuz olan Bertuğ’un da oyuna geç dahil olmasıyla, yerleşik Ermenistan savunmasına karşı set üretemeden üçüncü bölge yoğunluğunu sağlayamadık.

Daha güçlü ayaklara sahip olmamıza rağmen hatları belirgin, öngörülebilir bir oyun planımız olduğundan rakibin önlem alarak bağlantı yollarımızı tıkaması pek de güç olmadı. Oyuncularımızın her birinin kalitesinden bağımsız, Stefan Kuntz’un ikinci yarıda arka arkaya yaptığı anlamsız(!) değişiklikler, rakip teknik direktör Petrakov’a antidepresan etkisi yaratmıştır.

Milli Takımımız yine bildiğimiz gibi... Aslında önceki elemelerden de tecrübeliyiz, son dakika golleri ve galibiyetleriyle turnuvaya kapak atmaya. Neyse ki bu iş bitmedi, hala grupta zirvedeyiz. Ancak yine yumurta kapıya dayanıncaya kadar 85 milyon ekran karşısında tırnak yiyerek bu gerilimi izlemeyi sürdüreceğiz.