Duvardaki resim başka

Bir yanda Djalma Santos’un, Gilmar’ın, Pele’nin, Ronaldo’nun takımı Brezilya, bir yanda Zeki Rıza Sporel’in, Ahmet Berman’ın, Lefter’in, Turgay Şeren’in takımı Türkiye.

İkisinde de iyi futbolcular var hala, ancak Neymar olasılığı dışında efsane olabilecek, ileride öyle anılabilecek futbolcu yok ne yazık ki her iki takımda da.

Eski futbolu da yok zaten, özellikle dünya üzerinde futbolu en çok sevdiren takım olarak tanınan Brezilya’nın. Aldanmayın, dün akşam rahat rahat, mahallede oynar gibi sergiledikleri hücum organizasyonlarına. Bir zamanlar gönül verdiğimiz ikinci takımımızdan 2006’da yollarımızı bunun için ayırdık zaten. Türkiye ile de aynı sezonda kopardık bağımızı, Fatih Terim yeniden takımın başına getirildiğinde!

Tribünler başka, takımlar başka, futbolcular başka, “duvardaki resim başka, sen başka”. Ne kaldı ki zaten, o eski güzelliklerden.

İkinci sınıf Brezilya!

Artık ikinci sınıf bir takım olan Brezilya’nın en önemli yıldızı Neymar işte. O da efsane olabilecek işler yapmadı henüz, eski efsanelerle ya da yeni Ronaldo, Messi, Roben gibilerle kıyasladığınızda!

“İkinci sınıf” dediğimiz bir takım, rakibine karşı bu kadar rahat, neredeyse hiç yorulmadan oynuyor ve tek devreye 3 gol sığdırıp samba yapabiliyorsa, Türkiye Futbol Direktörü de kendi takımını sınıflandırsın, yapabiliyorsa!

Topu futbolculara, rüzgara, zemine, taraftara atıp yapmasın bunu tabii! Teknik kadro, oyuncu tercihleri, taktik, teknik seçimlerini de sınıflandırsın, kendini de sınıflandırsın!