Meselenin aslı!

Eğer Hırvatistan ile berabere dahi kalabilseydik, önemli avantaj kazanmış olacaktık. Beceremedik! Bursa öncesi; ‘Dalic’in ‘3 buçuk milyonluk ülke son Dünya Kupası'nda 3. olduk. Bunun nasıl olduğunu kendinize sorun ‘diyerek bizleri adeta azarlaması, en az yenilgi kadar yüreğimi burdu. Sadece futbol standında değil ki, sorulması gereken soru! Dünya’ya baktığımızda basketbol, voleybol, atletizm, boks, güreş, tenis, kriket, hokey, ragbi, formula 1, binicilik ve daha hangi branş aklınıza gelirse yokuz ki ! Bazılarında var gibi gözüksek de tesadüfi. Hırvatistan’ın sadece futbol değil, bizi sollayıp geçtiği; öyle çok branş var ki. Demek ki nüfus miktarı, eğer doğru spor eğitimi, öğretim kriterleri yoksa hikaye. Dar alanda mükemmel hücum setleri üretip, aynı anda iki üç oyuncusu aksiyona amade hareketlenip pas atacak adamı biçare bırakmıyor. Savunmada da aynı birliktelik ve dayanışma üretiliyor tabii.

Mükemmel planlamış

Savunma 28-30-23-21-22‘ken, orta alan 30 yaş üstü ve civarı. Playmaker ise 37. Hırvatistan müthiş bir güç, dizayn ve akılcılığı her hatta mükemmel planlamış. Fizik kalite, disiplin, kollektivizm ve yetenekleri de, uygulamanın işlemesini sağladı. Bizler Kuntz, o bu dememeli, esas gerekeni yapmalıyız nokta. Türkiye 0-2 Hırvatistan Bursa’da.

Not; Türk sporu ve futbolumuz sevdalısı, Altay eski başkanı Kemal Zorlu kardeşim Hakk’a yürüdü. Mekanı cennet rahmeti bol olsun, çok üzgünüm çok.