Darüşşafaka evinde de...

Sakarya’da Daçka galibiyetiyle biten oyunun rövanşında da, İstanbullu Yeşil Siyahlı ekip bu kez evinde 76 - 61 galip geldi. Avantaj kutsal eğitim yuvası, mübarek okul Darüşşafaka temsicilerindedir artık.

Çocukluğumdan beri çok severim Darüşşafaka’yı... Türkiye’nin ölümlere, kazalara, ucuz kaybedilen hayatlara, henüz alışmadığı yıllardan beri. Basketbolumuzun kendi basketbol kahramanlarımızla temsil edildiği eski yıllar yani !

1960 senesi Darüşşafakalı Basketbol yıldızı Şevket Taşlıca bir trafik kazası geçirmiş, biz çocuklar gazetelerden Taşlıca’nın yaşam mücadelesini üzüntü ve merakla, büyük ümitle takip etmiştik. Darüşşafakalı Şevket kaybetti o zor periyodu ve rahmete karıştı... 1960’ın o çocukluk üzüntüsü ve acısı bugün dahi yüreğimde... Şevket Taşlıca, Batur abim ve tüm rahmete erenlere cennet, Yalçın Granit ve diğer büyüklerime de afiyetler diliyorum.

Darüşşafaka’nın mükemmel Avrupa süreci ve başarıları hemen ardından, bir Sakaryalı olarak ilk yarının 55 - 66’lık yenilginin rövanşından ümitliydim açıkçası.

Selçuk Ernak ve sporcularının çok beklenilmeyenleri başardığına şahittim sezon başından beri. Olmadı bu kez, Johnson, Wilbekin ve özellikle Eric skoru taşıdı da, taşıdı. Can Korkmaz ve Doğukan Şanlı çabaları da, yeterli olmadı. O zaman Daçkalı yıldızları içtenlikle kutlamalı, Selçuk Ernak ve mütevazı kadrosunun mücadele ve inanç değerlerini de şükran duygularımızla bağrımıza basmalıyız.

Güzel basketbolun fizik kalite, akıl oyunları, güç ve beceri mücadelesini keyifle izledim... Çocukluğum anılarına neredeyse 60 sene öncesine gittim, geldim !

E doğrusunu söylemek gerekirse günümüz Türkiye’si adına da çok hüzünlendim...

Neden ? Geçmişte sportif hüzünleri olgunlukla karşılar, insanlarımızla ilgili acılara asla duyarsız kalmazdık. Milletçe yaşar, paylaşırdık tüm kederlerimizi... Ya şimdi !