Başpehlivan ve rakibi!

Luyindama ile Ahmet Kuruer’in; Darıca kale alanındaki mücadelesine tanık olduğumda, olabilecekleri hissettim. İkili arasındaki müthiş fizik, tonaj ve deneyim farkını! Ender Alkan’ın doğru direktörlük uygulamalarına rağmen ; Kırkpınar efsanesi Ahmet Taşçı ile bendenizin Sarayiçi’ndeki güreşinden, farklı bir manzara arz etmezdi! Ne yapardı Taşçı? El enselerle sallar, acele etmez, yakınına sokmaz kazanacağından emin vakit doldururdu. Galatasaray da aynını uyguladı, Terim sinirlense de hal ve gidişe! Darıca ikinci yarı çok geldi, gol gelmedi.Ender Alkan faal dönemi; Bursaspor Avusturya kampında rahmetli Biyediç’in ciddi yardımcısıydı. Arkadaşlarına fizik güç ve disiplin adına mükemmel katkı sağlardı. Daha sonra Antalya kamplarında da, benzer performansı gözlemledim. Bu azim ve disiplin ruhu Darıca’da meyve vermiş. Alkan kolayı değil, zor ama doğru yolu seçmiş. Bravo. Darıca Gençlerbirliği sporcuları ve tüm emekçilerini centilmence, yiğitçe, sporcu ruhuna yakışan mücadeleleri için kutluyor, ligde başarılar diliyorum...

Gecenin sorusu

Belhanda, Galatasaray’ın kazandığı tüm serbest vuruşlara; vurmaktan sorumlu, sorumlu mu?

Maçın starı

Ali Yavuz. Ciddiyeti, yetenekleri, temposu ve azmiyle ışıldadı. Yanında keşke aynı duygular hamili bir arkadaşı olsaydı!

Maçın olayı

Darıca Gençlerbirliği oyun disiplini ve imrenilesi yiğit takım hali. Helal olsun.

Kısa mesaj

Başpehlivan dahi olsan, onca siklet farkı taşısan; kendine gereğinden fazla güvenmeyeceksin. Müsabakanın son dakikalarında galiba bu gerçeği hissettin!