Kadıköy’de Bırakılan Şampiyonluk’LAR

Tarih tekerrürden ibarettir sözüne şahsi olarak inanıp, benimsemesem de dün yaşanan şeyin başka bir açıklaması yok diye düşünüyorum. Déjà vu da desek yanlış olmaz. Söylemler çoğaltılabilir, ama Talha Sarıaslan’ın gölünün, Fenerbahçe taraftarının sabrının ve umutlarının tükendiğin bir an olduğunu söylersek yanlış olmaz. Yapılan, yapılacak bütün tepkiler, protesto sınırları içerisinde gerçekleştiği sürece haktır, haklıdır. 7 senenin sonunda da bu sene her şeyi yapmasına, Mourinho’yu getirip, tüm istediklerini almasına rağmen yönetimin gerekeni yapması lazım. Şampiyonluk matematiksel olarak bitmeden bir aksiyon olmayı doğru bulmasam da en azından taraftarın ateşini almak adına, şampiyon olunamadığı an kongreye gidileceğinin söylenmesi iletişim olarak en doğrusu gibi gözüküyor. Bir çırpıda bile bu döneme ait ilk aklıma gelen, Giresun, Sivas, İstanbulspor, Kayserispor…

Artık buna tesadüf diyemeyeceğiz noktaya gelmiş bulunuyoruz. Kadıköy’de bırakılan şampiyonlukların sayısı bu kadar artarken, birçok kez bedel ödeyen teknik direktörlerden, futbolculardan ziyade, artık yönetimin bedel ödemesi gereken ana geldik. Takımın şampiyonlukla ilgili hevesinin, umudunun neredeyse hiç olmadığını, bu kadar eksik Kayserispor’a 3 gol izni vermekten, maçı kapatmışken uzatmalarda yaş ortalaması hayli düşmüş, çoğu ilk kez sahaya atılan genç varken beraberlik golünü yemekten anlayabiliriz. Açıkçası çok şaşkınım, Türkiye Kupası maçında da çok şaşırmıştım. Fenerbahçe’nin bu kadar ruhsuz, umutsuz olmasını anlamlandıramıyorum. Büyük resimde baskının Galatasaray üzerinde olacağı anlarda Fenerbahçe hep rakibini rahatlatıyor. Ocak ayında 8 puan önde ve rakibini sahasında ağırlayacak Galatasaray, farkın 5 puan kapanmasına müsaade etmiş ve oyun olarak çok kötü bir durumdaydı. İkili averajı kazanmıştı ancak Beşiktaş deplasmanı ve sonrasını düşündüğümüzde çanlar çalmaya başlamıştı.

Hatta bu köşeden ben de Nisan’da Fenerbahçe’yi lider görebileceğimizi iddia etmiştim. Ancak Türkiye Kupası Çeyrek Finali’nden bu yana her şey tersine dönmüş durumda ve artık Galatasaray ‘şampi’ desek yalan olmaz. Bu noktada Fenerbahçe özelinde yanıldığımı söylemem gerekir. Mental olarak bu kadar dağılan bir takımı öngörmek zor olsa da Galatasaray’ı da tebrik etmek gerekiyor. Beşiktaş maçından sonra çok kötü sonuçlanabilecek bir sezonu, 2 kupayla bitirmeye çok yakın bir şekilde Mayıs ayına giriyor Galatasaray.

Önündeki Eyüpspor ve Sivasspor maçlarını kazanırsa, Trabzon’a sezonu mental olarak noktalamaya gidecektir. Bodrumspor maçında, son dönemde yükselen formunun kreması diyebileceğimiz bir performansla, uzun zamandır görülmeyen bir dominasyonla çok net bir galibiyet daha aldı. Bunu biraz olsun bile sürdürse çok rahat şampiyon olmaya yetecektir. Ben Trabzonspor maçının kazanılırsa mental olarak yarışın biteceğini, Kayserispor maçının da şampiyonluk maçı olabileceğini düşünüyorum. 5.yıldız, Osimhen, İcardi, Şampiyonlar ligi…

Galatasaray’ın önünde çok fazla gündem olacak ve planlama olarak iyi bir yaz dönemi geçirmek zorunda, çünkü taraftar artık Avrupa’da bir başarısızlığı kaldıramayacak durumda. Şampiyonluk resmi sonuca ulaştığı hepsini konuşur tartışırız.

Kocaelispor Tekrar Süper Lig’de!

Çocukluğum takımlarından, ligin gedikli ve zor deplasmanlarından biriydi Kocaelispor. Taraftarıyla, yeri geldiğinde güçlü kadrosuyla her zaman korku salmıştır. Tabii ki düşüş döneminde bahsetmiyorum. Süper Lig’deki ortalama seyircileri düşündükçe, taraftarı olan ve istikrarlı futbol seyircisine sahip camiaların, takımların Süper Lig’e geldiğini görmek mutluluk verici. Umarım uzunca süre kalıcı bir biçimde bu lige örnek olan, izlemekten keyif aldığımız takımlardan biri olur. Tebrikler Kocaelispor.