Tempoyu ayarlayan maçı da kazandı!

Fenerbahçe uzun süre sonra ilk kez hücum edemese de ilk yarı boyunca özellikle savunmada doğru duran bir takım buldu karşısında. Trabzon, sakin ve kontrollüydü. Etkisiz alanda da olsa topu rahatça çevirerek rakibinin arzuladığı ritme ulaşmasını engellediler. Fenerbahçe ise topla oynadı ama tam da rakibin tarzı nedeniyle Tadic ile Dzeko gibi özel oyuncuları bu devrede ‘Görünmez’ hale geldi. Ne önemi var bilinmez ama maç arasında televizyondan sürekli ’İlk devre boyunca hiç isabetli şutu yoktu Fenerbahçe’nin’ sözünü duyduk. Oysa top Fenerbahçe’deydi ve başka işler yapma şansları vardı. Neden ‘Şut’? Beri yandan Trabzon öyle hücum çeşitliliği olan bir takım görünümünde de değildi. Atacakları tek formül gibi duran Onachu’ya yüksek topla golü buldular. Elbette iki stoperin yokluğunda fatura var olan stoperlere kesilecek ilk elde ama öncelikle Samet Akaydın’ın kenar çizgisinde ne aradığını sormak gerek. Ve ikinci soru, ‘Oralarda olması gereken(ler) nerede?’ olmalı. Ancak meğer daha büyük şeyler olacakmış! İkinci devre Trabzon ‘Bir buçuk pozisyon’dan iki gol çıkarınca Fenerbahçe takım ve tribün olarak uzun süre kendine gelemedi. Ta ki, penaltıya kadar. O da gol oldu ama ardından beklenen toparlanma gelmedi.

Uyutan oyun!

Trabzon’un rakibi ‘Uyutan oyunu’na teslim oldular nihayetinde. Ancak mecalsiz Fenerbahçe’nin bir yardımcısı vardı Trabzon’da; Mehmet Can Aydın. Bir savunmacının ceza sahasında yapmaması gerekenleri yapıp durdu ve maç 2-3’e geldi. Enteresan aksiyonlar da olmadı değil devamında ama Trabzon baştan sona planlı oymadığı maçı kazandı. Ve son bir soru... Oyunu bir türlü istediği tempoya ulaştıramayan ve gollerini sadece penaltıdan bulan Fenerbahçe’de bir ara ekrana İsmail Kartal’ın yardımcılarıyla konuştuğu anlar geldi. Ne diyor ya da ne soruyordu acaba kendini dikkatle dinleyenlere Kartal?