Bu kadar aciz olamazdı

Avrupa yolunda evimizdeki 7. maçımızda, kâğıt üzerinde kolay gözüken bir maça çıktı Galatasaray. Rakip Dinamo Kiev, ülkedeki savaş nedeniyle göçebe bir süreçte mücadelesini sürdürmekte. Daha maçın başında gelen Sanchez golü ve ardından gelen Abdülkerim’in füzesiyle, iki stoperin de katkısıyla 2-0 öne geçen Galatasaray, “Maç bitti” zanneti moduna geçti. Sanırım bu sezonki Galatasaray’ın en büyük zaafiyeti bu olsa gerek. Oyunda dengeyi kuran rakip karşısında pozisyon bulamayan ve pozisyon vermeye başlayan bir Galatasaray izlemeye başladık. Nitekim şimdiye kadar sadece bir gol atan Dinamo Kiev, 2. golü de Galatasaray’a attı. Açıkçası kolay gözüken bir karşılaşma ancak böyle zora sokulabilirdi. İkinci yarıya, içinden çıkılması zor bir Barış Alper hareketiyle başladı diyebiliriz Galatasaray. Sarı kartlı Barış Alper, ceza alanı içinde kendisine yapılan faul sonrası devamında topa el ile dokunması ve ikinci sarı karttan gelen kırmızı kart ile herkesi şok ederken, imdadına VAR yetişti. Maçın Estonyalı hakemi, penaltı kararı verince sarı kart iptal oldu ve penaltıdan Osimhen’in golüyle 3-1 öne geçen Galatasaray derin bir nefes aldı. Ancak dün gece pozisyon üretmekte kısır ama rakibe gol şansı vermekte bonkör bir Galatasaray vardı sahada. Oyuna ikinci yarıda giren Yarmolenko, kornerden gelen topa ayağını uzattı ve skoru 3-2’ye getirdi. Akabinde de 3. golleri geldi.

Final işi zor

Skordan bağımsız olarak, Avrupa Ligi’nde final oynamayı hedeflemiş bir takım, bu savunma zaafıyla işinin çok zor olduğunu söylemeliyim. Bu sezon her maçta kalesinde gol gören bir oyun anlayışıyla uzun soluklu başarı yolculuğu yapmak inandırıcı gelmiyor. Yine söylüyorum, acilen takıma takviye şart, aksi halde büyük bir hayal kırıklığıyla sezonu kapatabilirler. Düşünün ki işler kötüye giderken, Okan Buruk’un kulübesine bakıp çözüm üretecek bir oyuncusu yoksa, durum vahim demektir… Final oynamayı hedefleyen bir takım, son sıradaki Dinamo Kiev karşısında bu kadar aciz duruma düşemezdi.