İyi niyet bir yere kadar!

Aslında bu kamp devre arası değil de sezon başı kampı gibiydi...

Sorunlar aynıydı dertler ortak...

Yani anlayacağınız bu kampı anlatmak için sezon başını anlatmak gerekli önce...

Ekonomik darboğazdaki bir kulübün kendi evlatlarından birini seçmesi doğal ve yerindeydi...

Ancak o evlat her şeyini verse de bazı şeyleri aşması mümkün değildi... Kocaman sezon başı kampı stopersiz parasız geçti...

Yani hem sahanın içi hemde dışı ateşten bir gömlekti...

İşte Ünal Karaman o gömleği giydi ve onca zorluğa, onca kavgaya ve çıkmazlara rağmen takımı şampiyonluk potasında ikinci olarak devreye soktu...

Tamam para yok...

Tamam kontratlar inanılmaz ağır yük...

Transfer de kapalı o da tamam...

Ama buraya Yusuf, Abdülkadir, Hüseyin ve Uğurcan çıktı diye tutup on tane genç oyuncuyu getirip onlardan da beklenti yaratmak doğru değil...

Hatta tehlikeli...

Tehlikeli olan kısmı ise transfer kapalıyken bu çocuklara güvenip Kucka’yı da satmaya kalkmak...

İşte bu olmadı...

Bu kadarını da hak etmedi Ünal Karaman...

Başkası olsa ardına bakmadan çeker gider...

Ama o yapmıyorsa siz de ona bunları yapmayın...

Bu takım ikinci yarının ilk maçında lideri ağırlayacak...

Farkında değil misiniz!!!

Yenerse iki puan kalacak ve bu hikaye yeniden yazılacak...

Aksi halde onca zor ve güzel iş yapmasına rağmen ihale yönetime kalır...

Yönetimin yapacağı iş belli; Transfer açılmıyorsa Kucka’yı satmayacak hatta Olcay’la da oturup konuşacak...

Kampa gelince takım kör topal çalıştı...

Çocuklar iyi niyetli...

Yusuf-Abdülkadir her zamanki gibi klas...

Ama iyi niyet karın doyurmuyor...

Kamp boyunca bakışlarıyla gözleriyle konuşan bir teknik adam gördük hepsi hepsi bu!!!