Şans eseri...

Trabzonspor’un ilk yarı performansı için ‘facia’ bile demek az kalır! Birbirinin kopyası kendi sol tarafından üst üste pozisyonlar verdi takım. Denswil çıkıp basmaya gittiği her topta arkada telafisi olmayan boşluklar bıraktı. Kalecin maçın daha başında penaltı kurtarıyor ama 2 dakika sonra golü yiyorsun. Daha da entresan tarafı; sanki daha fazlasını yemek için uğraşıyorsun. Tamam arkadaki görüntü berbat ama önde de hiçbir şey yok. Biraz Cihan hareketli, Bardhi’nin direkten dönen topu o kadar... Orta saha zaten temposuzluktan dökülüyor. Orsic, Draguş gibi ayağına baktığın oyuncular da hayalet gibi sahada geziyor. Açıkçası tüm bunlara bakınca, böyle bir ilk 45’i sadece bir gol yiyerek kapatmak Trabzonspor’un en büyük şansıydı.

Nwakaeme böyle istedi

İkinci yarıda Trabzonspor gol için risk aldı ve arkayı boşalttı. Kayserispor da rahat rahat ikiyi attı. Bazı sekanslarda tüm yük o kadar Mendy’ye bindi ki; geride kademeye de o girdi, topu da oyuna o soktu, rakip ceza sahasının çevresinde pas dağıtımını yapan da oydu. Ozan Tufan ise ortada yoktu! 2-0’dan sonra maç artık koptu derken Nwakaeme devreye girdi. Saha içi liderliğini tek başına üstlendi, herkesin ayağının titrediği anlarda ince işler yaptı. 89’da Umut Bozok geri dönüşün ateşini yaktı, uzatmalarda Nwakaeme’nin asistinde günün kötüsü Denswil golü attı. 2-0’dan maçı çevirmek elbette kıymetli ancak Trabzonspor’da takımın ve oyunun değişmesi için çok ciddi dokunuşlar gerekli.