Kazanma alışkanlığı

Maça hızlı başlayan ve ön tarafta üretmeye çalışan bir takım gördük. Meunier’in sağ koridoru etkili kullanmasına zaten alışmıştık; bu kez ona ters kanatta Eren Elmalı da eşlik edince hücum organizasyonları çeşitlilik kazandı Trabzonspor’da. Trezeguet’nin sürekli ceza sahasında arayış içinde olması ve golü de yine bu şekilde atması değerli. Keza öncesinde Mendy’nin savunmadan topla müthiş çıkışı ayrıca kıymetliydi. Takımdaki en net orta saha oyuncusunun stoperde kullanılmasını pek doğru bulmasam da, Mendy mevki fark etmeksizin meziyetlerini bir şekilde göstermeyi başarıyor. İlk yarıda 13 şut denemesinin 6’sında isabet bulan, 1 topu direkten dönen, attığından daha fazlasını kaçıran ve rakip ceza sahasında tam 21 kez topla buluşan bir Trabzonspor vardı. İşin savunma tarafında da Adana Demirspor’a 1 isabetli şut bile attırmadılar. Bordo-Mavililer son vuruşlarda biraz daha becerikli veya konsantre olabiyseydi, bu devreden daha fazla gol çıkarabilirlerdi.

Son 30 dakika düşündürücü

55. dakikada Berat-Visca-Bardhi işbirliğinden çıkan gol ofsayt uyarısıyla iptal edilirken, 62’de Onuachu ve Pepe’yi aynı anda oyuna soktu Abdullah Avcı. Açıkçası bu hamleyle son yarım saatlik bölümde biraz ritm kaçtı. Baskı şiddeti azalırken, Adana Demirspor da yeni girenlerle daha özgüvenli gitmeye başladı Trabzonspor kalesine. Ancak Bordo-Mavililer savunmada kırılmadı. Sonuç olarak; kazanma alışkanlığını yakalamak, özellikle de gol yemeden bunu yapmak önemli. Esas konu ise ilk yarıdaki oyunu genele yaymak. Trabzonspor bunu başarabilirse 4 olan galibiyet serisi uzar gider.