Umut verici ışık

Hazırlık maçı kıvamında oynanan ilk resmi müsabakadan derin anlamlar çıkarmaya gerek yok... Üç aşağı beş yukarı geçen seneki kadro ve anlayış vardı sahada... Abdullah Avcı yeni transferleri Draguş’u, Ozan’ı ve Lundtsram’ı eski dizilime dahil edip taraftarlarının da huzuruna çıkarmış oldu. Baştan ifade edelim... Uğurcan Çakır’ın kurtarışlarıyla sürekli adından söz ettirdiği bir karşılaşmada iyiyi, kötüyü, hazır olup olmamayı çok da analiz etmeye gerek yoktur diye düşünüyorum. Rakip Ruzemberok, bütçesi, mütevazi kadrosuyla, yüksek sayılabilecek direnç ve fizik ortaya koymaya çalışsa da bitiricilikleri son derece zayıf bir takım görüntüsü verdiler. Yani bu takımın Trabzon’da ikinci maçta da benzer bir hazırlık, benzer bir idman maçının üstüne çıkabileceğini düşünmüyorum. Trabzonspor, böylesi bir rakibe karşı elbette daha fazlasını yapmalıydı diye düşünsem de ilk resmi maçın anlaşılabilir olduğunu söyleyelim bakalım. Hem lige, hem bir sonraki tura hazır değil Trabzonspor orası kesin. Ancak yeniler yavaş yavaş katılacak, eksikler tamamlanacak daha... Trezeguet yine deli dolu, heyecan verici, Visca kaldığı yerden devam eder görüntüdeydi.

Anlamadığım tek konu...

Diğer çok şeyi ilk maç der geçeriz ama benim özellikle anlamadığım tek konu şu oldu: Ozan Tufan’ı sağ beke hapsedip, “Hiçbir şey” yapmamasını izlemek yerine, onu geçen yıl saç baş yolduran bölgeye çekip, neden kadroya dahil edilen çiçeği burnunda transfer Malheiro bek oynatılmadı? Rakip sol açığı çok mu tehlikeliydi analizlerde? Neyse... Uğurcan Çakır geri dönerse Trabzonspor da geri döner. Sırf Uğurcan Çakır’ın verdiği ışık bile umut verici kabul edilebilir.