Galatasaray neden farklı?

Ligin artık son dönemecine girildiği şu günlerde Galatasaray futbol açısından farkını ortaya koyup maçlarını da “farklı” kazanmaktadır. Bu farkı yaratan unsur nedir?

Bu soruya herkesin vereceği farklı bir yanıt olabilir. Ben de kendi düşüncemi sizlerle paylaşmak isterim. Sezon başında oynanan karşılaşmaları anımsarsanız, Okan Buruk’un Kerem ve Yusuf ile ileri ucu oluşturduğu belleğinizden çıkıp gözünüzün önüne gelebilir.

Bu iki oyuncunun sürat ve çabukluğuna diyecek sözümüz yok ancak orta alanın ileriye taşınması için o bölgede top tutma becerilerinde sorun var. Galatasaray bu yüzden sezon başında futbolunu olgunlaştıramadı. Ne zaman İcardi takıma katıldı, o andan itibaren Okan Buruk eleştirilerden kurtuldu, takım da yükselmeye başladı.

Barcelona orta alanı gibi…

Şu günlerde İcardi gollerini atıyor ama arkasında öyle bir orta alan var ki, neredeyse Barcelona’nın Xavi, Busquets ve Xabi Alonso’yu andırıyorlar. Kim bunlar? Mertens, Rashica ve Torreira. Bu üçlü maç başlarken sahneleri sürekli değişen bir filmin oyuncularını andırıyorlar.

Üçü de değişen sahneye ayak uydurabiliyor, her hamleye göre kendi pozisyonlarını değiştirebiliyorlar. Ne zaman topa basıp ne zaman dokunmatik(tek pas) futbol oynayacaklarını çok iyi biliyorlar.

En önemlisi bir yandan topun takımda kalmasını sağlayıp diğer taraftan ileride Kerem ve İcardi’nin değişen pozisyonlarını kolluyorlar, rakip savunma arasına yaptıkları koşuyu görüp tek pas zamanlamasını kusursuz yapıyorlar.

Sayısal üstünlük nasıl sağlanır?

Diğer büyük takımlar rakiplerinin kalabalık savunmalarını açmakta zorlanırken Galatasaray orta alanı, yaptıkları baskı sonucu kazanılan topu çok hızlı oynayıp sayısal üstünlük sağlıyorlar. Ezberlenmiş bir oyun anlayışıyla İcardi’nin koşu yoluna tam da gol pası atıyorlar.

Arjantinli çoğunlukla topu kontrol bile etmeden tek vuruşla gollerini atıyor. Buradaki temel unsur “topu en uygun şekilde golcüye teslim etmek...”

Geriden gelenlerin markaj sorunu

Galatasaray’ın karşılaştığı rakiplerin açmazı ise şudur: İleride oynayan bir oyuncudansa geriden gelenlerin markajı çok daha zordur. Çünkü onların önünde daha geniş alan vardır ve hız kazandıktan sonra o alanı geçmek çok kolaylaşıyor. Rashica ve Mertens bu yapıya çok uygun oyuncular.

Bu iki oyuncu aralarında pas alışverişi yaparken aniden tek pasla topu İcardi’ye atıyorlar. İcardi bu çalışılmış uygulamayı bildiğinden top gelmeden yüzünü rakip kaleye dönüyor. O anda markajcıları sırtı dönük yakalanıyorlar. Onlar anlık gecikmeyle kalelerine döndüğünde iş işten geçiyor, Arjantinli golcü markajcılarından kopmuş oluyor.