Aslında bunu bekliyorduk

ABD maçı sonrası, ayağa kalkmamızın çok ama çok zor olacağını belirtmiştik. Öyle bir maç sonrası, kaçan 4 serbest atış ve kaçan tarihi başarı, duygusal olarak bu genç takımı fazlasıyla etkileyecekti. Nitekim, mental olarak hazır olamadık. Bu beklediğimiz bir şeydi ama taktiksel olarak da çok doğru işler yapmadık.

Çekya’ya ABD muamelesi yaptık, Satoransky’e önlem alacağız diye de kamuoyunun adını bile bilmediği Bohacik, Auda gibi isimleri yıldız...

ABD’yi durdurmak için, alan savunması, kombine savunmalar denemiştik. Çok da başarılı olduk. Ama aynılarını Çekya’ya uygulamanın bir anlamı yoktu bence.

Tamam Satoransky iyi oyuncu ama onu durdurmak için bu kadar kafa yormaya gerek yoktu. O, 1/8 ile oynadı, Balvin, Hruban, Auda, Bohacik toplam yüzde 70’e yakın bir ortalama tutturdu.

Sert savunma yapamadık

ABD gibi süper atletik bir takıma karşı fiziksel olarak ezilmemiştik, dün Çekya 41, biz ise 26 ribaunt aldık. Her şeye rağmen hücumda atıyorduk, kötü oyuna rağmen maçın içindeydik ama adam adama sert savunma yapamadık bir türlü.

Çekya gibi bir takımdan 91 sayı yemek, ne kadar kötü savunma yaptığımızın bir göstergesi. En kritik anda serbest atışları kaçıran Cedi, dün 24 sayı attı ama bir işe yaramadı. İlk iki günün yıldızı Ersan’ın da yokları oynaması, 0/9 ile şut atması, mağlubiyetlerin nedenlerinden biriydi.

ABD’ye 15-20 ile sayı ile kaybetsek ya da iki serbest atış sokup kazansak şu an çok farklı şeyler konuşuyor olabilirdik. Ama ABD yenilgisi bizi bitirdi. Duygusal boşalım, moral bozukluğu bizi bu durumlara getirdi. Biraz şanssızlık, biraz beceriksizlik, ardından Çekya maçında yapılan yanlışlar, harika başlayan turnuvaya erken veda etmemize neden oldu.

Umutlandık, sonra hayal kırıklığı yaşadık. Şimdi de üzgünüz. Ne diyelim. Her şey çok güzel olabilirdi ama kısmet değilmiş.