‘Jorge’ Mourinho

Mourinho’nun her maç sahaya sürdüğü farklı 11’leri görünce ister istemez Jorge Jesus’u hatırladım. Demek ki, Portekizli teknik adamların belli bir 11’leri yok. Fenerbahçe‘de bu defa son Union maçının bankoları (Becao, Fred, İrfan Can, Cengiz Ünder, En Nesyri) kulübede, o maçta kulübede olanlar (Djiku, İsmail Yüksek, Fred, Tadic, Dzeko) sahadaydılar. Adına ister yorgunluk deyin, ister rotasyon deyin pek akıl sır ermiyor. Fenerbahçe Fred sakatlanınca, “Eyvah” diyor ama Morinho sağlamken onu kulübeye çekiyor. İsmail Yüksek- Amrabat-Szymanski orta sahasının ofansif futbola katkısı olmayınca Antalya’da ilk 45 dakika çöpe gitti. Aslında maçın başında Szymanski kale önünden, “Akıl almaz“ pozisyonu kaçırmasa, maça golle başlanacaktı.

Bir planı yok

Özetle Fenerbahçe’nin bir oyun planı yok. Rakibin, hücum organizasyonlarını beceremeyişi Fenerbahçe’nin en büyük şansıydı. Alex gibi hayatı gol olan bir hocanın takımının bu durumu düşündürücü. Devre arası hamle yapmayan Mourinho işler sarpa sarınca ikinci yarıya Fred ve Kostic’i (İş yapar) sahaya sürdü. Bu yarıda da futbol yoktu ama Fenerbahçe’nin silahları sahne aldı. Fred, Kostic maça ağırlık koydular, Tadic beceri dolu bir golle kapıyı açtı ve keskin viraj kolay dönüldü. Bu arada En Nesyri bitime 10 dakika kala oyuna alınarak kazanılmaz. Ne demişler, ”Kazanıyorsan problem yok”.