Sanki freni patlamış kamyon gibi

İsmail Kartal’ın takımı öyle bir oyun oynamaya başladı ki, taraflı tarafsız herkesin beğenisini kazanmaya başladı. Bu sene gelen oyuncular ile, zaten takımda olan oyuncuları o kadar güzel sentezledi ki, ortaya zevk veren bir takım çıktı. Sezon içerisinde muhakkak bir takım inişler söz konusu olacaktır, ama bu oyun bize gösterdi ki, bu kayıpların asgari düzeyde olacağı yönde fikir vermektedir. Çünkü bu takımdaki oyuncular hem takım oyununu çok iyi oynuyor, hem de kalitelerini gösterebiliyorlar. Maça baktığımızda Fred’in oyunu kurması ve dikine pasları etkili olduğunu gördük, ayrıca bir bakıyorsun kanatta orta atıyor, bir bakıyorsun orta sahada top kesiyor, sahada basmadık yer bırakmadı desek yalan olmaz.

Szymanski her maç jeneriklik gol atıyor, ileri uç presine o kadar çok destek oluyor ki rakibin oyun kurmasını engelliyor. İrfan Can’ın bu seneki değişimi o kadar göz dolduruyor ki, artık ıslıklanan değil, taraftarın sevdiği oyuncu olmayı başardı. Osterwolde’nin o muhteşem bindirmeleri, seriliği ve kalıbı ile hücuma o kadar güzel destek oluyor ki, insan maç hiç bitmese de hep izlesek diyor. Djiku ve Becao duvarını konuşmadan geçemeyiz, Fenerbahçe’nin uzun yıllardır beklediği defans ikilisi bence yakalandı, bu ikili rakibi ısırmakla kalmayıp, geriden oyun kurmada her ikisi de topu o kadar olumlu kullanıyor ki, takımın atağa kalkmasında çok büyük katkıları oluyor. Kaleci Livakoviç ise kalesinde taraftar ile birlikte takımın defansına o kadar güven veriyor ki, önde oynayanların kafasında soru işareti oluşmasını asla izin vermiyor.

Sonuç itibari ile, Fenerbahçe takımı her hafta oyununun üzerine koyarak yoluna dolu dizgin devam etmektedir. Dilek olay 13 resmi maçın hepsi kazanıldı, bakalım bu seri nereye kadar devam edecek.