Fenerbahçe otobüsündeyiz!

“Abi, otobüs ile dönmüş bizimkiler” dedi, sabahları simit aldığım genç,

“Otobüste ne fırça yemişler” dedi şirketteki güvenlikçi dost,

“Başkan soyunma odasında köpürmüş” dedi kameraman arkadaşım,

“Delirmemek elde mi” dedi yemeği getirirken garson kardeşim,

Fenerbahçe yenildi, tarihte en kötü sıralamaya geldi,

Her takımın taraftarı konuşuyor, anlatıyor.

En çokta otobüsü… Akhisar’dan 4 saatlik otobüs yolunu.

Muavin koltuğunda bir sportif direktör,

Ne işim var buralarda diye mi, bu ay kaç para kazandım düşüncesi ile mi?

Yok bu takım ne olacak hüznünde mi?

Arkalarda 60 kişilik otobüs koltuklarında yalnızlığın sesine mahkûm oyuncular,

Son ne zaman 4 saat otobüs ile yolculuk yapmıştır, Slimani, Elif, Mehmet, Harun…

Her girilen çukur, kendine getirir mi oyuncuyu,

Polislerin siren sesleri ile irkilirler mi?

Camdan içeri vuran polis eskort ışıkları ile kayba anlam yüklemişler midir?

Bu cezanın tanımını yapacak bir psikolog var mı?

Ceza mıdır bu?

İzmir’e git uçağa bin dön daha büyük meşakkat.

Bir İzmirli olarak ayda o yolu en az bir kere kullanan biri olarak otobüs rahatlık,

Uçak yeni yolun muhteşemliğinin hızının arkasında,

Lakin bunların hepsi bilimsel veri, bizimkisi dedikodu.

Ali Koç ceza verdi; Otobüs ile dönülecek…

O zaman Ali Koç’un Vizyonu, Misyonu, Bakış açısı, çığır açan müthiş yaklaşımı nerede kaldı.

Bu mu futbola inovasyon katmak,

Bu mu proaktif yönetim becerisi,

Bu mu markaya katma değer…

Bu kararı yolun yakın ve çabukluğu için verdilerse sözüm yok,

Lakin ceza ise;

Ali Koç ismi ilk yarı biterken karnesi kırıklar ile dolu öğrencidir benim için…

Bu futbolcuya ceza vermek, psikolojisini yerle bir etmek, taraftarın önünde değersizleştirmektir.

Daha acısı misyona hançer, vizyona yıldırım düşmesi, planlanan geleceğe zarar vermektir.

Kaybeden futbolcu üzgündür, kırgın, yalnız ve destek arayışında.

Bir darbede ter döktüğü renklerin etkin isimlerinden gelirse, bundan sonra alacağa paraya bakar.

Ait olma dürtüsünü kaybeder, soyunma odasına inen başkan bu yüzden tehlikelidir.

Çünkü futbolcu ya büyük beklentileri ter kokan odasında haykırır çünkü onun alanıdır,

Ya da yalnızlığını destekleyecek bir kolu arar, bulamayınca daha çok yalnızlaşır…

Ali Koç omuz olmadı futbolcuya destek veren,

Taraftara ses olmadı teknik adam konusunda,

Futbola ortak olmadı geçmişten farklı olmak adına,

Ne oldu?

Yine popüler kültürün saltanatı oldu.

Bundan sonraki hamle Comolli’ye otobüsü kullandırmak,

Slimani’ye muavinlik yaptırmak,

Mehmet’e bagajları yerleştirmek mi?

Bence nereden baksanız yanlışlık…

Yok bu futbolun akışkanlığında farkımız,

Hepimiz popüler kültürün aradığı kahramanız.

Ceza ise bu yaşananlar;

Öfkenin yansıması oldu.

Yarın ne olacak.

Geçmişte ne olduysa.

Çünkü değişimin kalesi dün itibari ile düştü.