Bahane yok!

Selçuk’un şutu kaleye girse…
Burak aşırtmak yerine, yerden vursa…
Hamit’in füzesi az sağa gitse…
Yasin’in karşı karşıya pozisyonu gol olsa…
Olmuyor işte…
Bunların hepsi kazanmayı isteyince, inanınca oluyor…

Fenerbahçe; Kadıköy kalesini yine yıktırmadı, seriyi 17 yıla taşıdı.

İlk yarım saatte Kadıköy’deki son yılların en iyi Galatasaray’ı vardı. Fenerbahçe’nin baskılı başlangıcını kesen, farkı getiren erken golü yemeyen…
Ancak 30. dakikadan sonra rüzgar tamamen döndü. Fenerbahçe kontrolü aldı, pozisyonlar bulmaya başladı ve Galatasaray’ın omzuna ‘Kadıköy stresi’ni yüklemeye başladı.
Galibiyet golünün 81. dakikada geldiğine bakmayın… Kuyt’ın ıskası, Emenike’nin kafası, Emre’nin frikiği gol olsa skor bambaşka olurdu.

Hamza Hamzaoğlu kazanmak için çıktı. Golü düşündü. Hamzaoğlu inandı ama 16 yıldır olduğu gibi 11 adam bir türlü inanamadı kazanacağına.
Sneijder taraftarın en çok olmasını istediği maçta yoktu. Hamit hatalı geri pasıyla Hakan Balta’yı sakatladı! Muslera bir hata yaptı, tam yaptı… Chedjou’nun, Kuyt’ın golünde yaptığı müdahale taraftarın televizyonda yaptığı kadardı! Sadece baktı…

Derbide Emre, Mehmet Topal, Gökhan Gönül ekstra iyiydi. Ama kaleci Volkan gecenin yıldızıydı. Skoru değiştirecek 4 kritik hamleyi de kusursuz yaptı.
Pozisyon buldun mu; buldun… 81’de skor hala 0-0 mıydı, evet... Kontratak şansın var mıydı, vardı…
Sonuç; 1-0 Fenerbahçe kazandı… O zaman üretilecek bahane yok…