NBA güvenlik görevlisi yaptığı hareket viral oldu

NBA’de Pierre Frelix adlı bir güvenlik görevlisi yaptığı tek bir hamleyle viral oldu. Peki ne oldu da tüm dünya onu tanıdı? Frelix'in hayat hikâyesi o hamleden çok daha dikkat çekici.

Geçen sene Nisan ayında Minnesota Timberwolves ile Memphis Grizzlies arasında oynanan Batı Konferansı Çeyrek Final 4. maçında 3. çeyreğin bitimine yaklaşık 1 dakikada kala, tribünde oturan Sasha Zemmel harekete geçmeye karar verdi.

Timberwolves’un sahibi Glen Taylor'a ait bir çiftliğin kuş gribi salgınını kontrol altına almak amacıyla milyonlarca tavuğu öldürmesini protesto etmek için sahaya atlayan Zemmel, bir hayvan hakları grubunun üyesiydi.

Zemmel, diğer hayvan hakları savunucularının önceki hafta Minnesota ve Memphis'te maçların durmasına neden olmasının ardından başka bir kadınla birlikte Target Center'a gizlice girdi ve Taylor ile eşi Becky'nin hemen arkasında oturdu. Ön sıradaki iki koltuk arasından zıpladı ve önce sağ ayağı Taylor'ların önündeki mavi alana bastı. Fakat Zemmel’in daha sol ayağı sahaya indiği anda, Target Center’da güvenlik görevlisi olarak çalışan Pierre Frelix, bir anda yerinden fırladı ve onu yakaladı.

Her şey çok hızlı gerçekleşti. Peki Frelix bir anda nereden geldi?

Frelix, o sırada Wolves takım benchinin arkasında oturuyordu. Yıllarca güvenilir bir güvenlik görevlisi olarak yaptığı işini; taraftarların diğer sporlara nazaran, oyunculara ve koçlara çok daha yakın oturduğu bir ortamda devam ettiriyordu.

Glen Taylor’ın eşi Becky Taylor o anları şöyle anlatıyor: “Protestocu, Gina ile benim aramıza atladı. Pierre ise o atladığı sırada Glen'in diğer tarafındaydı. Hareket ettiğini gördü ve o da hemen harekete geçti. Hayret vericiydi.”

Frelix, çalışkan bir anne babanın oğlu olarak Chicago'nun güneyinde doğmuş ve eski mahallesindeki tehlikelerle birebir yüzleştikten sonra Minneapolis'e taşınmış. Bir keresinde, arena güvenliği de dahil olmak üzere 6 işte birden çalıştı ve bu sayede insanları nasıl okuyacağını, insanların problemli yönlerini asla unutmaması gerektiğini öğrendi.

Belki de bu sayede, daha önce tıpkı kendisinin de yaptığı gibi Target Center'a gizlice giren Zemmel ve yanındaki kadından kuşkulandı. Bu olay, Frelix’in geçen yaz ekip tarafından tam zamanlı bir güvenlik görevlisi olarak işe alınmasına yol açtı.

Protestocuyu engellemesi sonrası ünlenen ve Jimmy Kimmel Live da dahil olmak üzere birçok röportaj teklifi alan Frelix, bütün teklifleri reddetti. Onun hayat hikayesi ve geldiği yerin öyküsü, bu yarım saniyelik hamleden çok daha fazlasını barındırıyor.

Daha 7 yaşındayken biri kafasına silah dayadı ve bisikletini çaldı
James ve Lorraine Frelix, 1980'lerin Chicago'sundaki Ellis Tower’da, iki yatak odalı bir apartman dairesinde üç çocuk yetiştirmeye başladı. Paraları her zaman kısıtlıydı. Öyle ki James, oğlu Pierre'i berbere götürmektense kafasını kendi tıraş ederdi.

Bir keresinde Pierre'in ailesi, 7 yaşındayken Noel için ona yeni bir bisiklet hediye etti ancak bu kadar güzel bir hediye, katı talimatlarla birlikte geldi. Yeni bisikletini sadece otoparkta kendi başına sürmesine izin vardı ve daha uzağa gitmesi yasaktı. Uyuşturucu salgınının yeni yeni yayılmaya başladığı bir mahallede, bazı yazılı olmayan kurallar vardı. Bunlardan biri, ebeveynleri onları izlesin ya da izlemesin, çocukların otoparktan dışarı çıkması yasaktı.

Fakat bir öğleden sonra Pierre'in birkaç arkadaşı oynamak için yakındaki bir parka gitti. O da tüm yasaklara rağmen kendine olan güvenini topladı ve yeni bisikletini göstermek için arkalarından pedal çevirdi. Onları bekleyen tehlikeden habersiz, birlikte parkta oturdular ve her çocuğun yaptığı gibi konuşup güldüler. Arkadaşları gittikten sonra Pierre, başının arkasına bir şeyin baskı yaptığını hissetti.

Arkasındaki ses ona bisikletten inmesini söyledi. Ses, Pierre’i uyardı; arkasını dönerse vurulacaktı. 7 yaşındayken bile arkasındaki sesin blöf yapmadığını biliyordu. O zaman saçları yok denecek kadar kısaydı ve kafatasına bastırılan şeyin ne olduğunu hemen anladı. Frelix, “Silah olduğunu biliyordum çünkü başımın arkasına dayadığında çeliğin soğuğunu hissedebiliyordum” diyor.

Bisikletten inmesi ve 20'ye kadar sayarak yürümesi söylendi. Pierre, gözlerinden yaşlar akarak söylenenlere itaat etti. Sonunda arkasını döndüğünde, bisiklet gitmişti ve kötü haberi ailesine vermek için eve geri döndü.

Frelix, “Bisikleti aramaya gerek yoktu çünkü onu asla bulamayacaktım. Bulsan bile, geri almaya çalışırken ölebilirsin. Sonuç olarak bisikletim gitti.”

Frelix'in kız kardeşi Lashonda Purnell o dönemi şöyle anlatıyor:

Başına gelen bu olay ağabeyimin kalbini kırdı ve içine bir korku saldı. Annemin taşınma zamanımızın geldiğini söylemesinin bir başka önemli nedeni de buydu.

Genç Pierre olaydan sonra haftalarca dışarı çıkamadı. Arkadaşlarıyla oynamak istemiyordu. 1989 yılında anne Lorraine gitme zamanının geldiğini biliyordu. Çünkü, “Pierre çok korkmuştu. Biz ayrıldıktan sonra orada her şey daha kötüye gitmeye başladı. Tanrı'ya şükür çocuklarımı Chicago'dan tam zamanında çıkardım.”

Frelix ailesi her yaz akrabalarını ziyaret etmek için Chicago'dan daha kuzeyde olan Minneapolis'e giderdi. Lorraine'in annesi ve kardeşleri yıllardır orada yaşıyordu ve her aile ziyaretinde Lorraine annesine elbet bir gün geri döneceklerini söylüyordu.

James hasta annesine bakmak için geride kalırken, onlar Kuzey Minneapolis'teki Plymouth Avenue’deki evlerine yerleşti. Pierre, babasından ayrı kaldığı için yıkılmıştı ama zamanla yeni evine alıştı. Çocukları sokaktaki belalardan uzak tutmak için tasarlanmış bir gençlik merkezi olan Hospitality House'da zaman geçirdi. Mahalledeki birkaç çocukla yakın bir bağ kurdu. Kış aylarında garaj yollarını ve kaldırımları kürekle temizliyor, sonbaharda yaprakları tırmıklıyor, yazın çalıları buduyor ve para kazanmak için teneke kutu toplayarak bütün şehri geziyordu.

Etraflarında bela vardı ama çocuklar her zaman bundan kaçınıyordu. Yaşanan sel felaketlerinden sonra bodrumların yeniden inşasına yardımcı olmak için Grand Forks, N.D.'ye görev gezileri düzenlediler ve kasırga temizliğine yardım etmek için de Florida'ya gittiler. Ama hurda işinde çalışırken buldukları alüminyum kutuları daha ağır hale getirmek için taşlarla doldurdukları da oldu. Böylece sattıklarında daha fazla para alacaklardı.

Gizlice başlayan NBA macerası nedeniyle polise yakalandı
Arkadaşlarıyla şehir otobüsüne binerek Minneapolis’e gidip NBA takımlarının kaldığı otellerde takılırlardı. Pierre bir oteli arar ve telefona Steve Kerr veya başka bir oyuncuyu isterdi. Kerr telefona cevap verdiğinde, takımın orada olduğunu kesinleştirip imza kapma umuduyla otele koşuyorlardı.

Ama bununla da kalmadılar. Frelix ve arkadaşları bu oyuncuları sahada da görmek istiyordu. Paralarını birleştirip bir bilet alırlardı ve içeri giren çocuk Target Center’ın merdivenlerinden aşağı süzülerek arkadaşlarının gizlice girmesi için bir yan kapı açardı. Saklanıp maçı izlerlerdi, sonra çıkarken arka çıkış kapılarını sakız veya bantla sıkıştırırlar, böylece bir sonraki maç için geri gelip tekrar gizlice girebilirlerdi. O günleri gülerek anlatan Frelix, “Sorun çıkarmazdık. Sadece bilet almaya paramız yetmezdi. Bu yüzden biz de bu sorunu doğaçlama yaparak çözerdik” diyor.

Bu yöntem 90’ların ortalarından sonlarına kadar birkaç sezon, onlarca kez işe yaradı. Arenaya o kadar çok giriyorlardı ki bazı güvenlik görevlileri ve kulüp yetkilileri, onları oyuncuların çocukları sanıyordu. Ortama uyum sağladılar, son derece saygılı ve sevecen tavırlarıyla birçok çalışanın kalbini kazandılar ve artık onlardan biri gibi olup verdikleri güvenle normalde kendilerine şüpheyle bakan güvenlik görevlerini etkisiz hale getirdiler.

Frelix'in arkadaşı Darnell Dickerson, taktiklerini şöyle açıklıyor:

Maç başladığında koltuklara oturmayacak kadar akıllıydık, çünkü bilet sorarlardı. Devre arasından sonra ise artık kimse bilet sormaz.

Fakat bir gece güvenlik görevlileri, her zamanki kadar misafirperver olmamaya karar verdi. Çocuklar daha önceden önüne engel koydukları kapıyı açıp merdiven boşluğundan çıkmaya başladıklarında, görevliler merdivenlerin başında onları bekliyordu. Geri dönüp kaçmak için döndüklerinde ise karşılarında başka bir güvenlik ekibi duruyordu.

Görevliler çocuklara, oyuncuların arabalarını park ettikleri yerin yakınındaki bir yükleme rampası alanına kadar eşlik ederken, 16 yaşındaki Pierre, arkadaşlarıyla birlikte hapse gireceklerinden emindi. Üniformalı birkaç polis de orada bekliyordu. “Çok korkmuştuk” diyor Frelix. "Ama aynı anda başlarımızı dik tuttuk. Ağlayamazdık.”

Orada, eski Minneapolis polis memuru ve o dönemin Timberwolves Güvenlik Direktörü Bob Goedderz'i beklediler. Goedderz gelince parlak mavi gözleriyle güvenlik görevlerinin gözlerinin içine bakarak, “Bu çocuklar mı?” diye azarlar şekilde bağırdı.

Goedderz bir süre boyunca orada durdu ve gençlerin gözaltında tutulduğu, hatta tutuklandığı senaryoların zihninde canlanmasına izin verdi. Sonra ceketinin cebine uzanıp bir deste bilet çıkardı ve her çocuğa birer tane vererek şunları söyledi:

Binaya izinsiz girip problem yaratmayı bırakın. Eğer maça girmek istiyorsanız bunu yapmanıza gerek yok. Gelip benden isteyin. Ben hepinize maç biletlerinizi veririm. Böylece siz de probleme sebep olmazsınız.

Çocuklar, karşılarındaki adamın dedikleri sonrasında şaşkına döndü. Şehrin en zorlu mahallelerinden birinde büyüyen Afrikalı-Amerikalı çocuklar olarak, güvenlik güçlerini temsil eden bir kişiden nezaket görmeye alışkın değillerdi. O dönem Timberwolves maçlarının neredeyse tamamı geceleri oynanırdı ve Goedderz, çocukların kendi mahallelerinde sokakta olmaktansa Target Center içinde olmasının daha iyi olduğunu düşündü.

Hâlâ Wolves iç saha maçlarında güvenlik için çalışan Goedderz o an verdiği kararı, “Pierre'in iyi bir çocuk olduğunu görebiliyordum. Başı belaya girecek bir adam değildi. Sadece bilet alacak imkânı yoktu. Sanırım o zaman bunu hissettim” sözleriyle anlatıyor. O gün oradaki çocuklardan biri olan Chrishon Emory ise “O günden sonra sonraki maçlarda Bob'dan bilet almak gerçekten havalıydı. Güvenliği arayıp Bob'la görüşürdük ve o da bize bilet alırdı” diyor.

Bu jest Goedderz, Target Center güvenliği ve Kuzey Minneapolis ekibi arasında yıllarca sürecek bir ilişkiyi başlattı. Günü geldiğinde Goedderz, bu üç kafadarın Target Center tarafından güvenlik için işe alınmasına yardım etti.

Frelix 1999'da, 18 yaşına geldiğinde, güvenlik görevlisi olarak işe alındı ve misafir takımların koruması olarak çalışmaya başladı. Otellerden takımları karşılaşmaya gidiyordu. Bir gün Michael Jordan ona, “Bugün hiçbir şey imzalamayacağım. Şu anda hepiniz evde uyuyor olmalısınız, yarın okul var” demişti. Bazen rakip oyuncuların düşmanca tavırlarla karşılaştığı salonda, onların güvenli ve rahat olduklarından emin oluyordu. Phil Jackson'la şakalaştı, Chauncey Billups'la arkadaş oldu ve Lakers Minnesota'ya her geldiğinde Kobe Bryant’ın onu nasıl tanıdığını anlatırken hâla yüzü parlıyordu.

Geçen yirmi yıl boyunca, Frelix geceleri arena güvenliğinde çalışacak, deplasman korumalığından ev sahibi tarafına geçecek ve gündüzleri Minneapolis Devlet Okullarında özel eğitime muhtaç çocuklar için gönüllü çalışacaktı. Ayrıca, iki küçük oğlu Pierre Jr ve Grayson James’in iyi bir hayat yaşamaları için diğer birkaç güvenlik işine ek olarak şehir merkezindeki mağazada Kayıp Önleme bölümünde çalıştı.

Abbott Hastanesi'nde bir diyetisyen olan ve geçinebilmek için aynı zamanda bir sitede bekçi olarak çalışan Lorraine, Pierre için, “Bir işten çıkar, bir sonrakine giderdi. Oradan çıkar yine bir diğerine giderdi” diyor.

Geçen sezonun ortasında, hâlen görevde olan Timberwolves Güvenlik Direktörü Tony Adams, Frelix'i Timberwolves'ta tam zamanlı bir güvenlik pozisyonu için aradı. Onu bir çeşit deneme olarak Cleveland'daki NBA All-Star maçına götürdü ve ardından Memphis'e karşı oynanan playoff serisi sırasında takımla birlikte seyahat etmeye davet etti. Adams, o dönemle alakalı şunları söylüyor, “Pierre'in uçağa geldiği ilk günü hala hatırlıyorum. Birçok oyuncu mutluluktan kendinden geçmişti. Bu Pierre hakkında çok şey anlatılıyor.”

Adams, Wolves'un güvenliğini devralmadan önce Minneapolis polis memuru olarak Kuzey Minneapolis'te yaşadı. Frelix, mağazadan mal çalmaya çalışan birini yakaladığında Adams ile sık sık yolları kesişirdi.

Adams tanışmalarını, “Pierre, bana yüzleri ve detayları hatırlama konusunda keskin bir gözü olduğunu gösterdi. Macy's'e sürekli gelen suçlular olduğunda onları tespit eder, gözetler, takip ederdi. Tutuklamayı da biz yapardık” sözleriyle anlatıyor.

Adams'ın Pierre’e olan güveninin karşılığını alması çok sürmedi.

'Yüzleri hatırlama konusunda büyük bir yeteneği ve büyük bir becerisi var'
Geçen sene Nisan ayında oynanan 4. maç için arenaya giden Pierre'in eline, Direct Action Everywhere adlı hayvan hakları aktivistleriyle bağlantılı olduğuna inanılan insanların fotoğrafları verildi. Bu grup daha önce eylem için bir kadının Minnesota'nın Los Angeles Clippers'a karşı Play-In Game maçında elini sahaya yapıştırıcı bir kimyasal ile yapıştırmasını ve başka bir kadının da Memphis'e karşı oynanan playoffların 1. maçı sırasında kendini potaya zincirlenmesini başarmıştı.

Frelix'in işe gitmeden önce fotoğraflara bakmak için fazla zamanı yoktu ancak farklı saç stilleri, sakalları ve kalabalıkta onlardan birini görmesine yardımcı olacağını düşündüğü tanımlayıcı özellik taşıyan herhangi bir şey için 19 binden fazla insanın olduğu arenayı dikkatlice taradı. İki kadın, ikinci çeyreğin sonlarında Target Center merdivenlerinden indi ve Wolves yedeklerinin hemen sağında, ikinci sıraya oturdukları anda Frelix'in dikkatini çekti.

Kadınlardan biri, ayağına iki numara büyük gibi görünen ve çimleri biçmeyi yeni bitirmiş gibi yeşil lekeleri olan eski ayakkabılar giymişti. Karaborsada 5 bin 500 dolara mal olabilecek koltuklara para ödemesi beklenecek kişi profiline uymuyorlardı. İkili, önlerinde maç oynanmasına rağmen sürekli gergin bir şekilde telefonlarıyla oynuyorlardı ki bu da onlar için diğer bir tehlike işaretiydi. Frelix daha dikkatli baktığında kadının o günün erken saatlerinde fotoğraflarda gördüğü kadınlardan biri olduğuna daha çok ikna oldu.

“İsimler konusunda berbatım ama seni bir kez görürsem, hayatım boyunca unutmam. Yüzde 100 kilitlenmiştim. O olduğunu biliyordum” diyen Pierre, güvenlik ekibinin geri kalanını uyardı. Yetkililer harekete geçmeden önce emin olmak zorundaydı. Onlar strateji belirlerken, Frelix kendini yeniden konumlandırdı. Normalde sırtı sahaya dönük olarak oturur ve koltuklardaki kalabalığa odaklanırdı. Ama şimdi gözünün önünde bir şüpheli olduğuna ikna olduğu için 180 derece döndü ve gözlerini kadınlara dikti.

Annesi gururla, “Gözlerini ondan hiç ayırmadı” diyor. “Sahaya hiç bakmadı. Gözlerini onun üzerinde tuttu. Bir adım atar atmaz, güm, anında onun üzerindeydi.”

Kadını yakaladıktan sonra Frelix, onu kaçırmamak için yere uzandı. Bu, Macy's'de dükkan hırsızlarını kovaladığı günlerinden kalma bir refleksti çünkü Target Center güvenliği kelepçe taşımıyordu. Adams ile birkaç güvenlik görevlisi hızla aşağı indi ve Zemmel'in sahadan çıkarılmasına yardım etti.

Adams, Pierre’in müthiş hamlesiyle alakalı “Bir şeylerin yolunda olmadığını hemen anladı. Sandalyesini sahaya döndürdü, ki bu normalde onun maçı izlerken oturduğu bir pozisyon değil. Yüzleri hatırlama konusunda büyük bir yeteneği ve büyük bir becerisi var. Bu da ona çok yardımcı oldu” diyor.

Üzerine övgü ve ilgi yağdı, telefonu günlerce çaldı
Medya kuruluşlarının, onun e-posta adresini ve nerede yaşadığını bu kadar kolay bulmasına şaşırdı ve biraz da endişelendi. Hatta bir süre, protestocuların Zemmel'in tutuklanmasından kendisini sorumlu tutması durumunda oğullarının güvenliğinden endişe etti.

Frelix'in kız kardeşi Lashonda Purnell olayla ilgili, “Pek çok insanın yaşanan olaya eğlenceli bir şey olarak baktığını biliyorum. Ama ben kardeşimin yaralanmamasına şükrediyorum” diyerek endişesini dile getirdi.

Frelix, anlayışlı doğası ve çalışkanlığıyla güvenlik ekibi üzerinde güzel bir izlenim bırakmakla kalmadı. Memphis'teki 1. ve 2. maçlar arasındaki günlerde, nereye giderlerse gitsinler Taylor ailesini gölge gibi takip ederek korudu. Fakat 4. maçta yaşanan o saniyede aralarındaki bağ güçlendi.

Glen Taylor, Pierre ile aralarında kurulan bağı şu sözlerle ifade ediyor: “Görevi güvenlik sağlamaktı ancak işindeki sorumluluğu sonrası bizimle ömür boyu arkadaş oldu.”

Adams, daha sonraTimberwolves'a tam zamanlı olarak katılması için onu Target Center ekibinden aldı. Artık sadece iç sahadakilere değil, tüm maçlara gidiyor. Bu da onun, diğer işlerini bırakıp oğullarıyla daha fazla zaman geçirmesini sağladı. Halen Minneapolis Devlet Okullarında özel eğitime muhtaç çocuklar için gönüllü olarak çalışmaya devam ediyor.

Emory, arkadaşı hakkında, “Bana işi aldığını söyledi, şimdi NBA’den birini tanıyormuşum gibi hissediyorum. Belki sahaya çıkıp oynamıyor ama dostumun, kardeşimin Timberwolves için çalıştığını herkese söyleyebilirim. Bu başlı başına muhteşem bir şey” diyerek yaşadığı gururu paylaşıyor.

Şimdi baktığınız zaman, Frelix sonsuza dek bu amaç için çalışmış gibi görünüyor. 24 yıl önce Target Center'da çalışmaya başladı, maçlara ve konserlere gitti.

Öte yandan da tüm bu başarı bir gecede gelmiş gibi görünüyor, 4. maçtaki hamlesi, onu güvenlik camiasında bir tür yıldız haline getirdi. Geçtiğimiz sonbahar Florida'da yapılan NBA güvenlik toplantılarında saygıyla selamlandı, hatta bazıları onunla birlikte fotoğraf çekilip, imzasını bile istedi.

Belki ara sıra Frelix'in güvenlik telsizi maç sırasında cızırdayarak birisinin arenada koşuşturduğunu ve içeriye biletsiz girmiş olabilecek bir çocuğa dikkat etmesi konusunda uyarıda bulunacak.

Bir gülümseme Pierre’in yüzüne yayılacak ve o an kendisini, nereden geldiğini düşünürken bulacak.