23 Nisan derbisi!

Galatasaray ve Fenerbahçe’nin dün sahneye koyduğu oyun, harbiden 23 Nisan derbisi olarak kabul edilmeli. Pahalı çocuklardan oluşan sosyetik futbol elitleri ve futbolumsu becerileri! Yüzde 70 nispetinde topun hamili olan Galatasaray ve devamlı kapanan ama 90’da kazanan Fenerbahçe. Ya Galatasaray mı? 25. dakikada izlenen iki Volkan becerisinden ötesi yok. Ev sahibi tüm kontrolü elinde tutup, fener ışıklarını izole ediyor ama Kalamış koyunda olta atmış kısmetini bekleyen sandalcı gibi sallanıp duruyor. Sonra bir an uyuklayınca da, fıtratıyla müsemma yine kafadan dibi boyluyor!

Çadır tiyatrosu

Fenerbahçe’yi 90’da yine kafayla yediği gole kadar kale sahasına pek sokmamayı beceren yapıya bakıp düşündüm! Bahçeşehir karşısında kalbura dönen ‘kadro yapısı, nasıl olmalı’ anketi ve tespitini acaba Adil Gür’ mü yaptı? Öyle ya dünün pek beğenmediğim vaziyetine baktığımda, Bahçeşehir kadro denyoluğuyla bu yapı arasında dağlar taşlar fark vardı! Hele hele Podolski ve Sneijder artıları, emektar Sabri katkıları. Başakşehir karşısına itilen kadronun Product bayını ve akıl dopingli hocasıyla, üreticisini elbet elime geçirecek ve duyması gerekenleri duyuracağım. Harbi çadır tiyatrosu temsilcileridir o facianın müsebbip ve üreticileri!

Johnson kazası sonrası...

Uzun sözün kısası Galatasaray’ı Başakşehir teslimiyetine mahkûm eden akıl(!) sadece Sarı-Kırmızılı armayı değil Fenerbahçe’yi de, olası Şampiyonlar Ligi iddiasından uzak tutmayı becermiştir, eminim! Dünün oyalanması ve tek gollü gürültüsünün yek izahı budur. 2000’deki unutulmaz Johnson kazası sonrası, şimdi de Souza kafası 0-1.

Not; Eşsiz ve erdemli büyük Galatasaraylılar birer birer ebediyete yürüyor ve geride maalesef arızalılar kalıyor. Mekanın cennet, rahmetin çok olsun Erdoğan Teziç...