Köşe başıydı

Köşe başı bir müsabaykadı, üstelikte dramatikti. Sergen Yalçın, Murat Şahin, yeni transfer Cenk Tosun, İbrahim Akın nereden nereye diyorlardı. Fernandes yedekte zaten Beşiktaş, İstanbul’dan gelirken ölü evi gibiydi. Herkes birbirinden ayrı, yüzü gülen Tolga Zengin, Veli Kavlak’tı. Halbuki dün akşamki maç, salı günü Kasımpaşa maçı ve Bursa maçı Beşiktaş’ın geleceğini çözecek müsabakalar. Beşiktaş sahaya bir pankartla çıktı. ‘Sana ihtiyacım var’ işte hakikaten Beşiktaş taraftarının Beşiktaş’a ihtiyacı vardı, daha doğrusu huzura ihtiyacı vardı. Almeida’ya üzülüyorum. Yalnızdı hem de çok. Çünkü ona en yakın olması gereken isimler Gökhan, Oğuzhan’dı. Bu iki oyuncu için yorumlarımızı sezonluk yapmalıyız. Bir hafta diğer haftayı tutmuyor. Belli ki çiftlikte forma buluyoruz düşüncesindeler. Ama bilmeliler ki futbol çok nankör bir meslek. Atiba’ya Allah sakatlık vermesin, bu sezonun şu ana kadar ve lig bitimine kadar da göreceksiniz ki en faydalı oyuncusu, kapris yok. Nereye koyarsan koy. Haddini biliyor, yapması gerekeni yapıyor. Tabii ki Veli için de aynı duyguları paylaşıyorum. Gökhan Töre mi? O fizuli işlerle uğraşıyor. Dany’nin transferiyle Beşiktaşlılar çok uğraştı, tepkili de. Tepkiler Dany’e değil, transferde Ronaldinho uçurtmalarıyla Beşiktaş’ı avuttular, şapkadan Dany çıktı. En azından yerinin oyuncusu. Orada bir sıkıntı yok. Sorun 3 aylığına alınır mı değer mi? Halbuki elinde yavrun, kaptanın Toraman var. Franco, Toraman tercihi neden yapılmaz. Bu kin niye? Cenk’i izledim. Almeida gibi onu da dışlanmış gördüm. O da yalnızları oynuyor. Bütün arzum ikisinin bir arada olması. Almeida kalırsa tabii ki ama kalması gerek.